Αρχαία Ολυμπία

Στην Δυτική Πελοπόννησο, στην ονομαζόμενη κοιλάδα των θεών, άνθισε η Ολυμπία, το πιο δοξασμένο ιερό της αρχαίας Ελλάδας και η γενέτειρα των πιο σημαντικών αθλητικών γεγονότων, των Ολυμπιακών Αγώνων. Είναι από τους πλέον γνωστούς προορισμούς στην Ελλάδα και ένα από τα πιο ισχυρά brandname παγκοσμίως.
Επισκεφτείτε τον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας, τα δυο Μουσεία της και τα σωζόμενα κτίσματα της Ιερής Άλτης: το Γυμνάσιο, την Παλαίστρα, το Βουλευτήριο, το Ναό της Ήρας και του Δία.
Το αρχαίο Στάδιο των Ολυμπιακών Αγώνων το οποίο γνώρισε μέρες δόξας και πέτυχε μέσα από το συναγωνισμό και την άμιλλα, να μετατρέψει έριδες και ανταγωνισμούς, μίση και πάθη, σε έναν ανεπανάληπτο Αγώνα ειρήνης και συμφιλίωσης, με έπαθλο ένα κλαδί ελιάς.
Οι επισκέπτες της Αρχαίας Ολυμπίας μπορούν να περιηγηθούν στα εντυπωσιακά αρχαία κτίσματα στα οποία οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν ως τόπους λατρείας, άθλησης, συνεδρίων κ.α. Μπορούν επίσης, να επισκεφτούν το μουσείο και να δουν από κοντά αρχαία εκθέματα με πιο σημαντικά, τον Ερμή του Πραξιτέλους, ένα από τα πιο ονομαστά αρχαία αγάλματα, την Νίκη του Παιωνίου, ένα από τα αριστουργήματα της αρχαίας ελληνικής πλαστικής και τον γλυπτό διάκοσμο του Ναού του Διός, ένα από τα ωραιότερα σύνολα που σώζονται από την αρχαία ελληνική τέχνη. Το αέτωμα του ναού του Δία αναπαριστούσε τη μάχη των Λαπίθων κατά των μυθικών Κενταύρων.
Γύρω στο 10ο-9ο αι. π.Χ. άρχισε να διαμορφώνεται η Άλτις, το ιερό άλσος που ήταν κατάφυτο με αγριελιές, πεύκα, πλατάνια, λεύκες και δρυς. Τότε καθιερώθηκε η λατρεία του Δία, και η Ολυμπία από τόπος κατοίκησης έγινε τόπος λατρείας.
Το 776 π.Χ. αναδιοργανώθηκαν προς τιμήν του Δία, οι αγώνες, από τον Ίφιτο, βασιλιά της Ήλιδας, τον Κλεοσθένη της Πίσας και τον Λυκούργο της Σπάρτης, οι οποίοι θέσπισαν και την ιερή εκεχειρία. Τα Ολύμπια τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια και σύντομα απέκτησαν πανελλήνιο χαρακτήρα. Σ’ αυτό το ενοποιητικό γεγονός, μόνον ελεύθεροι Έλληνες επιτρέπονταν να λάβουν μέρος. Έλληνες από τις Πύλες του Ηρακλέους, την Κασπία Θάλασσα και την Αφρική έρχονταν να αγωνισθούν και να παρακολουθήσουν τους αγώνες, μεταξύ αυτών φιλόσοφοι, σοφοί, ήρωες και φημισμένοι άνδρες. Σύμφωνα με την συνθήκη εκεχειρίας, κάθε εχθροπραξία μεταξύ των Ελληνικών πόλεων έπρεπε να σταματήσει, κατά την διάρκεια των αγώνων. Η συμφωνία αυτή ήταν έγκυρη και σεβαστή επί πολλούς αιώνες, από τις Ελληνικές πόλεις. Χαρακτηριστικό είναι το άγαλμα του Ίφιτου στον ναό του Διός, όπου η Εχθρότης στεφάνωνε τον ήρωα Ίφιτο. Οι αγώνες διαρκούσαν πέντε μέρες και περιλάμβαναν: αγώνα δρόμου, αρματοδρομίες, δισκοβολία, πήδημα, ακόντιο, πυγμαχία, πάλη και πένταθλο. Το έπαθλο του νικητή ήταν ο κότινος, ένα στεφάνι από αγριελιά. Οι νικητές των Αγώνων θεωρούνταν ήρωες και οι ποιητές και οι μουσικοί τραγουδούσαν την δύναμη και την ομορφιά τους και γλύπτες έφτιαχναν τα αγάλματα τους.
Στην Αρχαϊκή εποχή οικοδομήθηκαν ο ναός της Ήρας, το Πρυτανείο, το Βουλευτήριο, οι θησαυροί και το πρώτο στάδιο. Η ακμή του ιερού συνεχίσθηκε και στην κλασική εποχή, όταν κτίσθηκε ο μεγαλοπρεπής ναός του Δία (470-456 π.Χ.), λουτρά, στοές, θησαυροί και το στάδιο εκτός της ιεράς Άλτεως. Γύρω στο 430 π.Χ. φιλοτεχνήθηκε από τον διάσημο γλύπτη Φειδία το κολοσσιαίο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Ολυμπίου Διός ένα από τα Επτά Θαύματα του αρχαίου κόσμου και τοποθετήθηκε ως λατρευτικό άγαλμα στο Ναό του Δία.
Κατά την Ελληνιστική εποχή δημιουργήθηκε το γυμνάσιο και η παλαίστρα ενώ στα ρωμαϊκά χρόνια οικοδομήθηκαν θέρμες, πολυτελείς κατοικίες και το υδραγωγείο. Οι χιλιάδες ανδριάντες και άλλα πολύτιμα έργα που υπήρχαν σε όλο τον ιερό χώρο της Άλτεως χάθηκαν, γιατί το ιερό λεηλατήθηκε πολλές φορές. Η λειτουργία του συνεχίσθηκε τα πρώτα χριστιανικά χρόνια επί Μεγάλου Κωνσταντίνου. Το 393 μ.Χ. έγιναν οι τελευταίοι Ολυμπιακοί Αγώνες, καθώς λίγο αργότερα ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Θεοδόσιος Α΄, απαγόρευσε οριστικά την τέλεσή τους.

Ανδρίτσαινα- Επικούρειος Απόλλων

Η Ανδρίτσαινα είναι μια όμορφη κωμόπολη με παραδοσιακό χρώμα, με πέτρινες βρύσες και βαθύσκιωτα πλατάνια χτισμένη στις πλαγιές του Λύκαιου όρους, 60 χλμ. από την Ολυμπία. Εδώ λειτουργεί αξιόλογη βιβλιοθήκη (στο Γυμνάσιο), με έγγραφα του απελευθερωτικού αγώνα και λαογραφικό μουσείο.
Σε απόσταση 14 χλμ., ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα, στις Βάσσες της Φιγαλείας, είναι ένας από τους σπουδαιότερους και επιβλητικότερους ναούς της αρχαιότητας. Αφιερώθηκε από τους Φιγαλείς στον Απόλλωνα διότι τους βοήθησε να ξεπεράσουν μια επιδημία πανώλης. Υψώνεται επιβλητικά στα 1.130 μέτρα, στο κέντρο της Πελοποννήσου, 14 χλμ. νότια της Ανδρίτσαινας και 11 χλμ. βορειοανατολικά των Περιβολίων. Ο ναός ανεγέρθηκε το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π.Χ περί τα 420-410 π.Χ και αποδίδεται στον Ικτίνο, τον αρχιτέκτονα του Παρθενώνα. Ως μνημείο με πανανθρώπινη σημασία και από τα καλύτερα σωζόμενα της κλασικής αρχαιότητας ήταν το πρώτο στην Ελλάδα που περιλήφθηκε στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ουνέσκο, το 1986. Τμήμα της ζωφόρου του ναού αποσπάστηκε το 1814 και εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο, στο Λονδίνο.

Αρχαία Ήλιδα

Η Αρχαία Ήλις, πρωτεύουσα του κράτους των Ηλείων, ήταν μόνιμη διοργανώτρια πόλη των αρχαίων Ολυμπιακών αγώνων για περισσότερο από χίλια χρόνια. Τα ερείπια της αρχαίας πόλης βρίσκονται αρκετά κοντά στην Αμαλιάδα, ανάμεσα στον κάμπο και την ορεινή περιοχή. Τα ευρήματα μαρτυρούν την ακμή που γνώρισε η πόλη, αποδεικνύοντας ότι υπήρξε σημαντική και οργανωμένη. Σήμερα ο επισκέπτης θα δει ό,τι έχει απομείνει και ανασκαφεί από την αρχαία αγορά, το θέατρο, τον οικισμό, την ακρόπολη, τα νεκροταφεία. Το κυριότερο και σε καλύτερη κατάσταση μνημείο είναι το αρχαίο θέατρο, στο βόρειο άκρο της αγοράς, με χαρακτηριστικό χωμάτινο κοίλο και καλά διατηρημένο σκηνικό κτίσμα.

Κάστρο Χλεμούτσι

Το κάστρο του Χλεμουτσίου, δεσπόζει στην κορυφή ενός λόφου με πανοραμική θέα την κοιλάδα της Ηλείας και το Ιόνιο πέλαγος. Χτίστηκε από τον Γοδεφρίγο Α’ Βιλλαρδουίνο περί το 1220 μ.Χ. και επιβλήθηκε, σαν το άπαρτο φρούριο του Φραγκικού Πριγκιπάτου της Αχαΐας. Πέρασε από Έλληνες, Βενετούς ή Τούρκους ηγεμόνες, μέχρι την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης για την Ανεξαρτησία. Διατήρησε σχεδόν αναλλοίωτα τα δυνατά Φραγκικά χαρακτηριστικά του, ώστε να αποτελεί σήμερα ένα χτυπητό παράδειγμα φρουρίου, Φραγκικής αρχιτεκτονικής στην Πελοπόννησο.

Αλφειός

Ο Αλφειός είναι το μεγαλύτερο ποτάμι της Πελοποννήσου. Οι αρχαίοι πίστευαν ότι ο Αλφειός ήταν ένα παλικάρι που του άρεσε πολύ το κυνήγι. Γύριζε στα πυκνά δάση της Αρκαδίας και με το τόξο του σκότωνε ελάφια, αγριογούρουνα κι άλλα άγρια ζώα. Μια μέρα ξεπρόβαλλε μπροστά του μια πανέμορφη νύμφη. Εκείνος έμεινε άναυδος από την ομορφιά της κι εκείνη έφυγε γρήγορα, χωρίς να του μιλήσει. Την αναζήτησε κι έμαθε πως την έλεγαν Αρεθούσα. Ξανασυναντήθηκαν και μίλησαν για ώρες, ώσπου ο Αλφειός αγάπησε την Αρεθούσα και της πρότεινε να παντρευτούν. Όμως η Αρεθούσα αρνήθηκε. Διάλεξε να μείνει ελεύθερη. Για να αποφύγει τον Αλφειό ταξίδεψε στην μακρινή Σικελία. Νοσταλγούσε όμως την Πελοπόννησο κι ονειρευόταν την επιστροφή της. Κάποιος θεός τη λυπήθηκε και τη μεταμόρφωσε σε πλούσια και γάργαρη πηγή που τα νερά της έμπαιναν βαθιά μέσα στη θάλασσα προσπαθώντας να φθάσουν στη Πελοπόννησο. Ο Αλφειός πονούσε κι έψαχνε μάταια γι' αυτήν, ώσπου τον λυπήθηκε και αυτόν ο θεός και τον μεταμόρφωσε σε ποταμό μεγάλο με πηγές από την Αρκαδία και πλούσια νερά που διέσχιζαν την Ολυμπία και χύνονταν ορμητικά στο Ιόνιο συναντώντας τα νερά της πηγής της Αρεθούσας. Έτσι οι δύο νέοι που δεν μπόρεσαν να ενωθούν εν ζωή, ενώθηκαν μετά τον θάνατό τους, στο βάθος της θάλασσας. Η αλληγορία του μύθου δίνει σαφείς ενδείξεις διαχείρισης του σπουδαίου οικοσυστήματος του Αλφειού για τον άριστο συνδυασμό οικονομικής ανάπτυξης και προστασίας του περιβάλλοντος.

Ο Αλφειός είναι ο σημαντικότερος και μεγαλύτερος ποταμός της Πελοποννήσου, με μήκος 116 χλμ. και στο πέρασμά του σχηματίζει εύφορες κοιλάδες, λίμνες, παραπόταμους και τοπία εξαιρετικής ομορφιάς. Οι τόποι που συναντά ο Αλφειός έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ανθρώπινη ιστορία και τον πολιτισμό, με πιο φωτεινό απ' όλους, την Αρχαία Ολυμπία. Στις όχθες του γεννήθηκαν και αναδείχθηκαν οι πιο σημαντικές αξίες της ανθρωπότητας. Στην κοιλάδα της Ολυμπίας από το 776 π.Χ. ο Αλφειός ενώθηκε με άθλους, με μύθους με μνήμες και μυστικά που σκέπασε και φύλαξε για περισσότερα από χίλια χρόνια, μέχρι που ξεκίνησαν οι ανασκαφές του γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου στην περιοχή όπου βρίσκεται η Ιερά Άλτη και ανέδειξαν τον αρχαιολογικό θησαυρό της Ολυμπίας. Ακολουθώντας την ροή του Αλφειού ξαναζούμε τις μεγαλύτερες στιγμές της Ελληνικής Ιστορίας.

Φολόη

Το οροπέδιο της Φολόης βρίσκεται στην ορεινή Ηλεία, στα σύνορά της με Αρκαδία και Αχαΐα, στους νοτιοδυτικούς πρόποδες του όρους Ερυμάνθου. Ανήκει στον Δήμο Αρχαίας Ολυμπίας, έχει υψόμετρο 650 μ. περίπου, καλύπτει έκταση 42.000 στρεμμάτων και πήρε το όνομά του από το μυθικό βασιλιά των Κενταύρων Φόλο, φίλο του Ηρακλή. Στο οροπέδιο απαντάται ένα από τα μεγαλύτερα δάση βελανιδιών, που είναι από τα λίγα αμιγώς σπερμοφυή στην Ευρώπη. Η περιβαλλοντική ποιότητα και σημασία του οροπεδίου επιβεβαιώνεται από την επιλογή του ως περιοχή ενταγμένη στο περιβαλλοντικό δίκτυο Natura 2000. Σε όλο το οροπέδιο, που οι ντόπιοι ονομάζουν «μπαλκόνι της Ηλείας», κυριαρχεί η βελανιδιά (δρυς). Το δάσος της Φολόης είναι ένα από τα σπανιότερα δάση, μοναδικό στα Βαλκάνια. Οι βελανιδιές του είναι ψηλές, άλλες ευθείς σαν κυπαρίσσια και άλλες χοντρές πολύκλωνες. Κοντά στις κατοικημένες περιοχές και στις χαράδρες συναντώνται καστανιές, πλατάνια, πουρνάρια, αριές, κουμαριές, ρείκια, καρυδιές και οπωροφόρα δέντρα. Εδώ πηγάζει ο Πηνειακός (ή Ηλειακός) Λάδωνας ή Σελλήεις ποταμός και σχηματίζεται φαράγγι, που χαρακτηρίζεται ως οικότοπος μεγάλης ιστορικής και οικολογικής αξίας. Λέγεται, μάλιστα, ότι εδώ ο Ηρακλής έριξε δίχτυ για να πιάσει τον Ερυμάνθιο Κάπρο. Μια πράσινη θάλασσα με θαλερές δρυς, σε μικρή απόσταση από την Ολυμπία, σας περιμένει να περιπλανηθείτε στους κόλπους της.

Καρύταινα

Η Καρύταινα είναι ένα χωριό της ορεινής Αρκαδίας, στη Γορτυνία, 20χλμ νοτιοδυτικά της Μεγαλουπόλεως και σε υψόμετρο 500 μέτρων. Στις αρχές του 13ου αιώνα χτίστηκε το κάστρο της και η περιοχή ήταν μια από τις 12 βαρονίες που ίδρυσαν οι Φράγκοι στην Πελοπόννησο.
Πέρασε από τα βυζαντινά στα ενετικά χέρια και κατόπιν σε τούρκικα, μέχρι την έναρξη της επανάστασης του 1821 κατά την οποία υπήρξε το κέντρο επιχειρήσεων και συντονισμού του αγώνα με αρχηγό όλων των τοπικών δυνάμεων τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

Θάλασσα του Καϊάφα

Κάντε το μπάνιο σας στα θερμά νερά των ιαματικών πηγών της λίμνης του Καϊάφα ή στην υπέροχη ξανθή παραλία της ανοικτής θάλασσας του Ιονίου και απολαύστε το κατακόκκινο ηλιοβασίλεμα στο πέλαγος.

Νεμούτα

Ο ποταμός Ερύμανθος είναι το φυσικό σύνορο των Νομών Ηλείας και Αχαΐας και πηγάζει από το ομώνυμο βουνό. Εδώ η φύση συνομιλεί με τον άνθρωπο. Πλατάνια, ελιές, ποικίλα φυτά, λουλούδια και βράχια φιλοξενούν άγρια ζώα. Κρυστάλλινα πεντακάθαρα νερά πηγών αναβλύζουν από παντού και κάνουν το τοπίο μοναδικό.

Το μονοπάτι του Ηρακλή

Το μονοπάτι έχει συνολικό μήκος 12χλμ. Αφετηρία του είναι το περιβαλλοντικό Μουσείο Κέντρο Ενημέρωσης Πληροφόρησης Δρυοδάσους Φολόης, στην τοποθεσία Λούτσα και διασχίζει μέρος του μυθικού δρυοδάσους φολόης. Το μονοπάτι οδηγεί στο Φαράγγι του ποταμού Ερυμάνθου, ο οποίος κινείται μέσα σε κάθετα φαράγγια, πότε ορμητικός, πότε γαλήνιος, σχηματίζει υπέροχους καταρράκτες. Σας καλεί σ’ ένα οργιαστικό παιχνίδι αισθήσεων, μέσα σε ένα παρθένο τοπίο με συχνές εναλλαγές, πλούσια βλάστηση και πανίδα, διαυγή νερά, μυρωδιές κι ακούσματα που σε τυλίγουν. Το μονοπάτι καταλήγει στο γεφύρι του Σεϊν αγά. Εκεί ο επισκέπτης έχει την δυνατότητα να επιλέξει δυο διαδρομές με προορισμό το χωριό Νεμούτα όπου καταλήγει το μονοπάτι Μ3:
Α. Από τους καταρράκτες του Χαρατσαρίου. Εδώ βρίσκονται οι οχτώ πανέμορφοι καταρράκτες της ρεματιάς του Χαρατσαρίου 15 ως 42 μέτρων ύψους. Πρόκειται για έναν υπέροχο θησαυρό φυσικής ομορφιάς στην Ηλεία άγνωστο έως τώρα στο ευρύ κοινό και ενθουσιάζουν όποιον τους αντικρίσει ενώ πολλοί είναι αυτοί που καθημερινά εκδηλώνουν ενδιαφέρον για να βρεθούν εκεί. Η ανάδειξη ως αξιοθέατου του συγκεκριμένου χώρου αποτελεί αποτέλεσμα της μακρόχρονης προσπάθειας μιας ομάδας νέων ανθρώπων που ζουν στην περιοχή.
Β. Από τους καταρράκτες του Αμπούλα όπου βρίσκονται οι δεκαεπτά πανέμορφοι καταρράκτες της ρεματιάς του Αμπούλα 15 ως 52 μέτρων ύψους.
Ο περιηγητής έχει τη δυνατότητα να θαυμάσει την άγρια ομορφιά της φύσης σε μια διαδρομή γεμάτη ιτιές, βελανιδιές , πεύκα και πλατάνια , να συναντήσει στο διάβα του πλήθος πουλιών, εντόμων και άγριων ζώων αλλά και ερείπια νερόμυλων και μπαρουτόμυλων.

Νέδα

Στην καρδιά του καλοκαιριού μπορείτε να δροσιστείτε βουτώντας στα παγωμένα νερά της φυσικής πισίνας, που σχηματίζουν οι υπέροχοι κρεμαστοί καταρράκτες της Νέδα, ποταμού με πολλές φυσικές ομορφιές και ενδιαφέρουσα διαδρομή για πεζοπορία.
Πηγάζει από την πηγή που άνοιξε η Ρέα για να λουσθεί, αμέσως μετά τη γέννηση του Δία. Πήρε το όνομα του από τη νύμφη Νέδα, που μαζί με άλλες νύμφες φρόντιζε για την ανατροφή του μικρού θεού, μακριά από τις «παιδοκτόνες» διαθέσεις του πατέρα του Κρόνου.
Είναι από τα ελάχιστα ποτάμια με θηλυκό όνομα.

Κατάκολο

Στην περιοχή του Κατακόλου - Αγίου Ανδρέα 20 χλμ. από την Ολυμπία, μπορείτε να ανακαλύψετε όμορφες παραλίες και μικρούς φιλικούς κολπίσκους, για να χαρείτε τον ήλιο και τη θάλασσα.
Στα διάφορα μαγαζιά και μπαράκια, που βρίσκονται δίπλα στο κύμα, μπορείτε να απολαύσετε τον καφέ σας ή παγωμένο ούζο και μπίρα με γευστικούς θαλασσινούς μεζέδες.

Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Κρεμαστής

Η γυναικεία Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου της Κρεμαστής στέκεται επιβλητική και εντυπωσιάζει με τον όγκο της, όντας «κρεμασμένη» σε έναν βράχο του νομού Ηλείας, σε υψόμετρο 330 μέτρων. Πριν από 800 χρόνια κάτοικοι της περιοχής έβλεπαν τα βράδια σε μια τρύπα του βράχου ένα φως. Κρέμασαν με σχοινί κάποιον, ο οποίος βρήκε την εικόνα της Παναγίας αιωρούμενη. Έτσι, με αφορμή την εύρεση της ιεράς εικόνας, κτίστηκε το μοναστήρι. Μετά από πολλές καταστροφές η μονή κατάφερε να συνεχίσει τη λειτουργία της ως σήμερα. Χιλιάδες προσκυνητές την παραμονή κατά τον Εσπερινό και κατά την ημέρα της εορτής, συρρέουν για να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας. Η μονή δέχεται χιλιάδες προσκυνητές και κατά την διάρκεια όλου του χρόνου. Από τον εξώστη του ναού, ο επισκέπτης-προσκυνητής θα δει όλη την ομορφιά της γης της Ηλείας μέχρι το δάσος της Φολόης και την μεγαλοπρέπεια του Ερυμάνθου.

Ιερά Μονή Χρυσοπηγής Δίβρης

Πάνω από την Δίβρη, περιτριγυρισμένο από έλατα βρίσκεται το μοναστήρι της Χρυσοπηγής. Με υψόμετρο 1150 μέτρα το μοναστήρι ήταν παλιότερα δύσβατο και πρόσφερε καταφύγιο στους πολεμιστές της επανάστασης του 1821 ωστόσο σήμερα προσεγγίζεται και με αυτοκίνητο. Εκτός από τα κειμήλια και τις τοιχογραφίες διαφόρων περιόδων, θα δείτε και το χώρο που λειτουργούσε σαν κρυφό σχολειό, μια τοξωτή υπόγεια αίθουσα με το φθαρμένο αναλόγιο και τα απομεινάρια βιβλίων. Στο ξυλόγλυπτο τέμπλο θα δείτε την θαυμάσια εικόνα της Παναγίας της Χρυσοπηγής, του Χριστού και εικόνες αγίων, έργα του Μιχαήλ Δαμασκηνού από το 1750.

Μονή Παναγίας Ελεούσης

Χτισμένο το 10ο αι μ.Χ σε ένα βαθύ καταπράσινο φαράγγι, εφτά χιλιόμετρα δυτικά του Βαρθολομιού, το μοναστήρι της Παναγίας Ελεούσης κατάφερε να προφυλαχθεί από τις επιθέσεις των πειρατών και να διατηρηθεί ως τις μέρες μας. Για την ακρίβεια οι πειρατές κούρσεψαν μια φορά το μοναστήρι αλλά οι μοναχοί και οι πιστοί της περιοχής έχτισαν γύρω του ψηλούς τοίχους με πολεμίστρες για να προστατεύονται. Το μοναστήρι σήμερα φροντίζουν δύο μοναχές.

Παναγία της Σκαφιδιάς

Δέκα χιλιόμετρα έξω από τον Πύργο, δίπλα στα καταγάλανα νερά του Ιονίου βρίσκεται το γυναικείο μοναστήρι της Παναγίας της Σκαφιδιάς. Χτίστηκε το 10 αι μ.Χ με εντυπωσιακή αρχιτεκτονική που σίγουρα δεν θα περάσει απαρατήρητη, ιδιαίτερα το μεσαιωνικό φρούριο που περιστοιχίζει το μοναστήρι. Το μοναστήρι διαθέτει πολλούς θησαυρούς όπως άμφια, ιερά σκεύη, εικόνες αλλά και μια σημαντική βιβλιοθήκη που περιλαμβάνει και χειρόγραφα που αναφέρονται στην συμμετοχή του Μοναστηριού στην Ελληνική επανάσταση.

Ιερά Μονή Πορετσού

Δεκαπέντε χιλιόμετρα από τα Τριπόταμα στους πρόποδες του Ερύμανθου βρίσκεται το ανδρικό μοναστήρι του Πορετσού. Είναι χτισμένο στα 800 μέτρα πάνω σε ένα βραχώδη λοφίσκο που περιβάλλεται από δέντρα. Δεν υπάρχει ακριβής χρονολογία ίδρυσης του μοναστηριού ωστόσο οι τοιχογραφίες στο καθολικό της Μονής χρονολογούνται από το 1611 και είναι έργο των Ναυπλιωτών αγιογράφων μοναχών Μόσχου.

Ιερά Μονή Σεπετού

Στις όχθες του ποταμού Τρίτωνα, μέσα σε μια δασωμένη περιοχή δεκαπέντε λεπτά από την Αλίφειρα, στέκει ο ανοικοδομημένος ναός της Παναγίας Σεπετού. Ο ναός που χρονολογείται από το 1150- 1200μ.Χ καταστράφηκε από φωτιά το 1915 ωστόσο δύο χρόνια αργότερα ξαναχτίστηκε στη μορφή που έχει σήμερα. Και εδώ λειτουργούσε κρυφό σχολειό και φιλοξενηθήκαν πολλές φορές μαχητές της επανάστασης. Στο ναό σώζεται το πρόσωπο από την αρχική εικόνα της Παναγίας πάνω σε καινούργιο ξύλο καθώς και άλλες αξιόλογες εικόνες.